Ustawienia routera na żądanie

Ten temat opisuje wykonywanie zaawansowanej konfiguracji routera na żądanie. Ustawienia routera na żądanie umożliwiają precyzyjne strojenie jego zachowania. W szczególności ustawienia pozwalają konfigurować połączenia i żądania dla serwera aplikacji, aktywować buforowanie, konfigurować żądania do odrzucenia, definiować obsługę odpowiedzi z informacją o błędzie i określać położenie dzienników routera na żądanie.

Serwer routera na żądanie podczas tworzenia wykrywa środowisko i od razu umożliwia kierowanie żądań do serwera WebSphere® Application Server. Zastosowanie dodatkowych ustawień konfiguracji routera na żądanie pozwala spełnić wymagania konkretnego środowiska. Konfiguracja routera na żądanie w strefie zdemilitaryzowanej nie jest obsługiwana.

Aby wyświetlić tę stronę Konsoli administracyjnej, należy kliknąć opcję Serwery > Typy serwerów > Routery na żądanie > nazwa_routera_na_żądanie > Właściwości routera na żądanie > Ustawienia routera na żądanie.

Aby zmienić ustawienia routera na żądanie, użytkownik musi mieć uprawnienia administracyjne administratora lub konfigurującego.

Konfigurowalne ustawienia routera na żądanie można edytować przy użyciu pól na karcie Konfiguracja.

Połączenie z serwerem treści

Konfigurowanie podstawowych parametrów połączenia HTTP między serwerem proxy a serwerami treści.

Limit czasu dla żądań wychodzących
Domyślna liczba sekund, przez które router na żądanie oczekuje na odpowiedź przed uznaniem, że żądanie do serwera treści przekroczyło limit czasu. Przy zmienianiu wartości limitu czasu należy zachować szczególną ostrożność.
Limit czasu dla połączeń wychodzących
Liczba milisekund, przez które router na żądanie czeka na połączenie z serwerem. Jeśli ten czas zostanie przekroczony, router na żądanie podejmie próbę nawiązania połączenia z innym serwerem. Jeśli nie ma innych dostępnych serwerów, zgłaszane jest przekroczenie limitu czasu żądania. Wartość 0 wskazuje, że router na żądanie ma używać wartości limitu czasu jądra systemu operacyjnego.
Pula połączeń dla serwerów treści
Opcja łączenia w pule połączeń z serwerem to funkcja optymalizacji. Utworzenie puli eliminuje konieczność częstego tworzenia i niszczenia połączeń przez gniazdo z serwerem, umożliwiając routerowi na żądanie łączenie połączeń w pule i ich ponowne wykorzystywanie. Wartość domyślna maksymalnej liczby połączeń na serwer to 0, co oznacza, że liczba połączeń może być zwiększana w miarę potrzeby.
Maksymalna liczba połączeń na serwer
Maksymalna liczba połączeń w puli przeznaczonych dla dowolnego pojedynczego serwera treści. Następujące właściwości niestandardowe routera na żądanie służą do strojenia połączeń z serwerami treści:
  • key=http.maxTargetReconnects: Maksymalna liczba ponownych połączeń z tym samym docelowym serwerem treści dla każdego żądania. Wartością domyślną jest 5.
  • key=http.maxTargetRetries: Maksymalna liczba prób wykonywanych przez router na żądanie w celu wybrania nowego docelowego serwera treści dla każdego żądania. Wartością domyślną jest 5.
  • key=http.routing.sendReverseProxyNameInHost: Określa, czy nazwa routera na żądanie ma być umieszczana w nagłówku hosta w przypadku treści, która nie jest specyficzna dla serwerów treści WebSphere Application Server. Dostępne opcje to true i false, bez rozróżniania wielkości liter. Wartość domyślna to false.
  • key=http.compliance.disable: Określa, czy zgodność z protokołem HTTP 1.1 jest wymuszana dla połączeń z serwerem treści routera na żądanie. Dostępne opcje to true i false, bez rozróżniania wielkości liter. Wartość domyślna to false.
  • key=http.compliance.via: Wartość nagłówka via jest dopisywana do żądań i odpowiedzi na potrzeby zapewnienia zgodności z protokołem HTTP. Jeśli wartość to null, nagłówek via nie będzie dopisywany. W przypadku wartości true będzie dopisywana domyślna wartość nagłówka via. W pozostałych przypadkach dopisywany jest łańcuch określony dla wartości nagłówka via. Wartością domyślną jest null.

Buforowanie

Router na żądanie może być skonfigurowany na potrzeby buforowania treści serwerów.

Buforowanie treści jest domyślnie włączone. Następujące właściwości mają zastosowanie tylko wtedy, gdy buforowanie jest włączone:
Włącz buforowanie
Włącza strukturę buforowania serwera routera na żądanie i buforowanie treści statycznej zgodnie ze specyfikacją protokołu HTTP 1.1.
Nazwa instancji pamięci podręcznej
Instancja pamięci podręcznej obiektów dynamicznej pamięci podręcznej skonfigurowana przy użyciu opcji Zasoby > Instancje pamięci podręcznej > Instancje pamięci podręcznej obiektów i używana na potrzeby buforowania wszystkich odpowiedzi z treścią statyczną i dynamiczną. Ta instancja pamięci podręcznej obiektów musi być skonfigurowana na potrzeby obsługi nowych interfejsów API we/wy (NIO).
Buforuj treść SSL
Określa, czy odpowiedzi dla połączeń SSL klienta z routerem na żądanie, które zostały zakończone przez router na żądanie, mają być buforowane.
Buforuj agresywnie
Włącza buforowanie odpowiedzi HTTP, które w normalnych warunkach nie podlegają buforowaniu. W celu uzyskania optymalizacji buforowania reguły buforowania zdefiniowane przez protokół HTTP 1.1 mogą zostać naruszone.
Buforuj treść dynamiczną
Służy do określania, czy treść dynamiczna, która jest generowana przez serwery WebSphere Application Server 6.02 lub ich nowsze wersje, ma być buforowana. Buforowanie treści dynamicznej generowanej przez serwery treści produktu WebSphere Application Server w wersji wcześniejszej niż 6.02 nie jest obsługiwane.
Buforuj identyfikatory URI aktualizacji
Przy buforowaniu treści dynamicznej jest to względny identyfikator URI zainstalowanej aplikacji serwera treści, który jest używany do unieważnienia pozycji pamięci podręcznej.

Strategia kompresji

Włącza kompresję treści komunikatu odpowiedzi HTTP przed wysłaniem jej do klienta.

tylko gzip
Kompresuje odpowiedź przy użyciu mechanizmu kompresji gzip. Odpowiedź jest kompresowana tylko wtedy, gdy klient może ją zaakceptować. Określa to nagłówek żądania Accept-Encoding.
tylko deflate
Kompresuje odpowiedź przy użyciu mechanizmu kompresji deflate. Odpowiedź jest kompresowana tylko wtedy, gdy klient może ją zaakceptować. Określa to nagłówek żądania Accept-Encoding.
tylko automatycznie
Określa użycie mechanizmu gzip, deflate lub braku kompresji zgodnie z preferencjami klienta.

Wykluczenia

Router na żądanie analizuje wszystkie żądania przychodzące. Użytkownik może określić wykluczanie niektórych metod. Jeśli skonfigurowano wykluczenie żądanej metody HTTP, router na żądanie odrzuca żądanie i zgłasza błąd METHOD DISALLOWED.

Wyłączone metody HTTP
Domyślnie metody CONNECT, PUT i DELETE są wyłączone.

Rejestrowanie

Żądania HTTP są rejestrowane w jednym z trzech dzienników: proxy, pamięci podręcznej lub lokalnym. Konsola administracyjna nie udostępnia możliwości konfigurowania dziennika lokalnego. W tym celu należy użyć pliku ${SERVER_LOG_ROOT}local.log. Aby określić położenie tego dziennika, należy ustawić położenie pliku przy użyciu właściwości niestandardowej http.log.localFileName. Treść wszystkich plików dziennika jest sformatowana zgodnie ze wspólnym formatem dzienników przyjętym przez instytucję National Center for Supercomputing Applications.

Włącz rejestrowanie dostępu
Wybranie opcji powoduje włączenie rejestrowania.
Maksymalna wielkość dziennika dostępu
Maksymalna wielkość dziennika w megabajtach (MB). Wartość domyślna to 25 MB.
Dziennik dostępu serwera proxy
Służy do rejestrowania odpowiedzi otrzymywanych z serwerów zdalnych.
Dziennik dostępu do pamięci podręcznej
Służy do rejestrowania odpowiedzi udostępnianych z lokalnej pamięci podręcznej.
Dziennik lokalnego dostępu
Zawiera nazwę dziennika lokalnego. Wartość NULL oznacza, że używana jest wartość domyślna ${SERVER_LOG_ROOT}/local.log. Rejestrowane są wszystkie odpowiedzi lokalne spoza pamięci podręcznej, na przykład przekierowania i błędy wewnętrzne. Ta treść nie pochodzi z pamięci podręcznej routera na żądanie.

Zabezpieczenia

Ta sekcja umożliwia skonfigurowanie opcji zabezpieczeń.

Zaufane serwery proxy zabezpieczeń
W przypadku niektórych topologii występuje kolejna warstwa kierowania poza routerami na żądanie. Na przykład serwery WWW odczytują żądania przychodzące w celu sprawdzenia, do którego routera na żądanie mają zostać przekierowane. To pole konfiguracji umożliwia elementom pośredniczącym innym niż serwer routera na żądanie obsługę żądań przez jawne określenie, że router na żądanie ma im zaufać. W tym polu należy użyć adresu IP lub pełnej nazwy hosta.

Strategia konfigurowania wtyczki serwera proxy

Generowanie konfiguracji wtyczki
Ten parametr umożliwia wygenerowanie pliku konfiguracyjnego wtyczki routera na żądanie, którego następnie można używać na serwerze WWW wdrożonym przed routerem na żądanie. Wtyczka może określać identyfikator URI obsługiwany przez router na żądanie z upoważnienia serwera aplikacji. Wtyczka może określać punkt końcowy lub granice routera na żądanie, tak aby otrzymane żądania mogły być prawidłowo kierowane do routera na żądanie. Funkcja jest przydatna dla użytkowników preferujących wdrożenie w strefie zdemilitaryzowanej sprawdzonego serwera WWW, który może w pełni wykorzystać możliwości routera na żądanie. Należy pamiętać, że konfiguracja routera na żądanie w strefie zdemilitaryzowanej nie jest obsługiwana.

Istnieje możliwość zdefiniowania poziomu, dla którego wtyczka ma zostać wygenerowana. W przypadku zasięgu komórki router na żądanie generuje konfigurację wtyczki zawierającą wszystkie identyfikatory URI zarządzane przez wszystkie routery na żądanie w danej komórce. W przypadku zasięgu węzła plik konfiguracyjny wtyczki zawiera wszystkie identyfikatory URI zarządzane przez routery na żądanie, które są zdefiniowane w tym samym węźle co router na żądanie generujący wtyczkę. Dodatkowo cały ruch kierowany zgodnie z plikiem konfiguracyjnym wtyczki jest kierowany tylko przez routery na żądanie znajdujące się w tym samym węźle co dany router na żądanie. W przypadku zasięgu serwera plik konfiguracyjny wtyczki zawiera wszystkie identyfikatory URI zarządzane tylko przez router na żądanie generujący wtyczkę, a cały ruch kierowany zgodnie z plikiem konfiguracyjnym wtyczki jest kierowany tylko przez dany router na żądanie.

Skrypt zmiany konfiguracji wtyczki
Służy do określania ścieżki do skryptu uruchamianego po wygenerowaniu konfiguracji wtyczki serwera WebSphere Application Server.

Strategia niestandardowych stron błędów

Pole umożliwia obsługę stosowania niestandardowych stron dla błędów występujących podczas przetwarzania żądania.

Domyślnie nie są generowane żadne niestandardowe strony błędów. Właściwości przedstawione poniżej umożliwiają użycie niestandardowych stron dla błędów występujących podczas przetwarzania żądań:
Identyfikator URI aplikacji generującej strony błędów
Jeśli nie zostanie udostępniony poprawny identyfikator URI dla zainstalowanej aplikacji, strategia niestandardowych stron błędów nie będzie obsługiwać żądań.
Obsługuj błędy zdalne
Jeśli ta opcja nie zostanie wybrana, kody statusu błędów odpowiedzi HTTP będą obsługiwane tylko wtedy, gdy router na żądanie wygeneruje odpowiedź na błąd. Jeśli ta opcja zostanie wybrana, kody statusu błędów odpowiedzi HTTP będą obsługiwane, gdy router na żądanie wygeneruje odpowiedź na błąd, a także gdy dopowiedź ta zostanie wygenerowana przez serwer aplikacji. Zaleca się skonfigurowanie aplikacji generującej strony błędów na tym samym komputerze fizycznym, co router na żądanie.
Nagłówki przesyłane do aplikacji generującej strony błędów
Służy do określania dodatkowych wartości nagłówków z żądania klienta w celu przekazania strony błędów do aplikacji jako parametrów zapytania. Oprócz skonfigurowanych parametrów zapytań do aplikacji generującej strony błędów są zawsze wysyłane parametry responseCode i URI. Parametr responseCode jest kodem statusu HTTP generowanego wewnętrznie lub zwracanego przez serwer treści. Parametr URI określa identyfikator URI żądania dla klienta.
Na przykład: Identyfikator URI strony błędu to /ErrorPageApp/ErrorPage, przekazywane nagłówki to Host, a klient wysyła następujące żądanie:
GET  /house/rooms/kitchen.jpg HTTP/1.1
Host:  homeserver.companyx.com
Żądanie zwraca odpowiedź z błędem HTTP 404 (lokalnym lub zdalnym). Identyfikator URI żądania
do aplikacji generującej strony błędów będzie wyglądał następująco:
/ErrorPageApp/ErrorPage?responseCode=404&uri=/house/rooms/kitchen.jpg&Host=
homeserver.companyx.com
Kody statusu HTTP rozpoznawane jako błędy
Kody statusu, dla których strategia stron błędów udostępnia odpowiedź. Jeśli kod statusu nie jest określony, zwracana jest oryginalna treść odpowiedzi przypisanej do danego kodu statusu. Jeśli żadne kody statusu HTTP nie zostaną określone, używane są domyślne kody 404 i 5XX. Zaleca się użycie następującej metody reprezentowania zakresów zamiast określania pojedynczych kodów statusu:
  • 5XX: 500-599
  • 4XX: 400-499
  • 3XX: 300-399
  • 2XX: 200-299


Nazwa pliku: odr_settings.html